Walk on the wild side

27 september (dinsdag)

Wederom ontbijt om 8 uur. Deze keer met het verzoek om maar 1 eitje te pakken, zodat iedereen er een zou hebben. 
Vandaag was de dag vrij te besteden. Er waren allerlei excursies mogelijk zoals fietsen huren, shoppen of whale watching.  Met uitzondering van de Fransen, die gingen fietsen, wilde iedereen wel walvissen spotten. 
Knysna ligt aan de noordelijke oever van een 1800 ha grote lagune. Deze lagune beschikt over een open verbinding naar zee die geflankeerd wordt door hoog oprijzende zandsteenrotsen met de naam: The Heads. Deze rotsen waren vroeger met elkaar verbonden door een natuurlijke rotsbrug, maar deze verbinding is op een bepaald moment ingestort, wat een rif heeft gevormd voor de doorgang. Hierdoor is de ruim 300 meter brede doorgang slechts op een paar meter geschikt om door te varen richting de oceaan en is dit de meest gevaarlijke passage ter wereld. Afhankelijk van het weer en de getijde stroming is het lang niet altijd mogelijk om de doorgang te nemen, dus het was niet zeker of het voor ons door kon gaan. 
Voordat we dit uit konden gaan proberen moesten we eerst nog het ontwerp voor ons t-shirt aan Raymond doorgeven, zodat hij dit door kon sturen naar Kaapstad. Iedere Drifters groep mag een eigen t-shirt ontwerpen als aandenken aan de reis en we hebben samen met iedereen die wel een t-shirt wilde hebben ons eigen ontwerp gemaakt. Hoe het eruit ziet.... vertellen we natuurlijk lekker niet!
Molly heeft ons daarna naar het waterfront gebracht, waar we nog een klein uurtje de tijd hadden om een beetje te shoppen. Barry heeft hier wat souveniertjes gekocht en toen zijn we met z'n allen op zoek gegaan naar onze jacht. 
Het was een schitterend zeilbootje waar we precies met z'n allen op konden. Met de "jeugd" waren we voor op het dek gaan zitten en toen de brug open ging werden de zeilen gehesen. Er stond een stevige wind waardoor de boot soms erg scherp in het water kwam te liggen en je aan de ene kant met je tenen het water kon raken. Dit voelt heel onnatuurlijk, omdat je het gevoel hebt dat je om gaat kantelen en sommigen vonden dit dan ook al erg eng. We voeren richting the Heads en daar wilde de schipper eerst kijken of het mogelijk was om de doorgang te nemen. Het begon vloed te worden en dat is de beste tijd, omdat het water dan het rustigste is. Het zag er goed uit, maar hij wilde toch nog even wachten. We hebben een paar rondjes gemaakt en inmiddels lag de catamaran die we hadden ingehaald ook al te wachten. De schipper waarschuwde ons dat het geen rustige doorgang zou worden, maar dat het wel mogelijk was om te gaan. Hij wilde van iedereen de bevestiging hebben of we het wilden wagen, want anders wilde hij het niet doen. Hoewel het erg spannend was, stemde iedereen in en we moesten allemaal achter in komen zitten en verplicht een reddingsvest dragen. Uiteindelijk vonden we het allemaal nog wel meevallen, maar de deining op de open oceaan was wel erg groot. De catamaran heeft het uiteindelijk niet gewaagd en is teruggekeerd naar de haven. De deining op de oceaan was zo groot dat een deel van de dames het nogal eng vond en een aantal (waaronder ik) werden er ook nogal misselijk van. Er is uiteindelijk niemand over z'n nek gegaan, maar van walvissen spotten is niet veel terecht gekomen. Toen we terugdraaiden mochten degenen die wilden nog even aan het roer en Barry heeft dit ook gedaan. Als een ware schipper heeft hij de boot het beste recht gehouden van iedereen die het geprobeerd heeft en dat terwijl sommigen al vaker hadden gezeild. 
De rest van ons was erg blij dat we weer terug gingen naar rustiger water, maar dan moesten we wel eerst weer tussen de heads door. We lagen er helemaal klaar voor toen er een hele grote golf achter ons aan kwam, die eerder brak dan dat de schipper had ingeschat. We werden zo compleet overspoeld door deze golf, dat het leek alsof we door het toilet gespoeld werden. Barry was zo bezig om de camera van Kik te beschermen dat hij half over het dek spoelde en iedereen was zeiknat. Toen we erdoor waren kon iedereen er wel weer om lachen, maar het had een stuk slechter af kunnen lopen. De enige die er minder om kon lachen was Petra omdat haar peperdure camera zo nat was geworden in de vloedgolf dat het zoute water de camera gemold heeft.... Toen we terug in de baai waren kregen we een heerlijke lunch in de vorm van een seafood platter. Hierop lagen scampies in een jasje, mosselen, loempiatjes, sushi van gerookte zalm, gevulde pepertjes met roomkaas en brood met verschillende smeersels. In combinatie met een drankje (ja  alweer!) hebben we hiermee lekker decadent door de baai gevaren, terug naar de haven. 
Het hotel zelf heeft geen wifi, dus in de tijd die we na het zeilen over hadden zijn we op zoek gegaan naar een internetverbinding. In het internetcafe dat Raymond had aangewezen was geen wifi, dus moesten we verder zoeken. Toen we het volgende internetcafe binnen liepen dacht ik: ik ken die man ergens van... Bleken de vervelende, dronken man en de vrouw van de bar daar te werken! Hij leek ons ook te herkennen en wist zich geen houding te geven. Hij probeerde een uitvlucht te zoeken, terwijl de dame ons netjes te woord heeft gestaan. Toen ook zij geen wifi hadden en we weer naar buiten liepen, hebben we ons kapot gelachen!
Uiteindelijk zijn we in een koffiezaak beland met gratis wifi en hebben we een heerlijk, gigantisch stuk chocoladetaart met ijskoffie op. Toen dit op was en we echt geen boe of bah meer konden zeggen, kregen we wel een beetje het idee dat we geacht werden om te vertrekken, dus dat hebben we maar gedaan. 
Wij waren vandaag weer aan de beurt om te helpen met koken, dus we moesten ons om 6 uur melden bij de chef. Deze laatste avond dat we zelf voor eten moesten zorgen stond er een traditionele braai op het menu van boerenwors en beef met gepofte aardappels en salade. Het vlees smaakte goed, maar de chef was vergeten om de aardappelen regelmatig om te draaien in het vuur waardoor ze behoorlijk zwart waren geworden helaas. Na de braai, hebben we het vuurtje veranderd in een kampvuurtje en hebben de gekochte drankjes van Richard z'n verjaardag pastoor gemaakt en gezellig zitten kletsen bij het vuurtje. 
:SMS update:: 30 september 2011 :
Het is 10 uur 's ochtends en wij gaan aan onze wijnproeverij beginnen... 'T lekt wel karnaval! :) Hahaha!