Beruchte Duffy Lake Road en pittig tochtje inJoffr

Vandaag zijn we rond half 8 vanaf onze standplaats in de Marble Canyon vertrokken. We hadden nog niet echt heel erg honger dus ontbijten zouden we wel ergens onderweg doen. Dat is het handige van alles bij de hand hebben. We reden vandaag eerst richting Lillooet om daarna higway 99, also known as "Duffy Lake Road", op te gaan richting Whistler. Onze eindbestemming vandaag was de Nairn Falls campground net voorbij Pemberton (ca 32 km voor Whistler)
De Duffy Lake Road staat bekend als een hele mooie, maar ook uitdagende weg om te rijden met veel stijgen, dalen en bochten. De weg heeft hellingen tussen de 9% en 15% en om elke bocht weer een nieuw prschtig uitzicht. Ik moet toegeven dat ik vooraf wel wat schrik had voor deze weg ivm de hellingen, maar het is me wederom gelukkig alles meegevallen. Heeft de maandenlange therapie van 'de gevaarlijkste wegen van de wereld' kijken toch zn vruchten afgeworpen :P
Zeker vroeger werd de 'Sea to Sky Highway' (highway 99) als redelijk gevaarlijk bestempeld vanwege de smalle gedeelten en de soms harde wind die voertuigen parten speelde. In 2010 is de weg speciaal voor de Olympische Spelen vernieuwd en verbreed en is daarmee goed (en veilig) toegankelijk geworden. Het gedeelte tussen Vancouver en Squamish schijnt het mooiste stuk te zijn en dst hebben we overmorgen nog voor de boeg.
Onderweg zijn we ergens gestopt om te ontbijten en toen we net verder waren gereden zagen we een zwarte beren jong aan de kant van de weg. Helaas schrok hij en schoot heel snel de bosjes in (naar zn mama waarschijnlijk). We waren te laat met een foto, maar we kunnen er weer 1 bij t lijstje optellen waarmee we geloof ik op 11 zwarte en 1 grizzlybeer komen. Geen slechte score vinden we zelf, hoewel we ook wel mensen horen die er nog veel meer hebben gezien. Onze missie is iig geslaagd en dat vinden we het belangrijkste.
Verderop werd er onderhoud gepleegd aan de weg waardoor we 12 km lang in colone achter een soort safety car aanreden. Gelukkig hadden wij nog net bij de stoet aan kunnen sluiten anders hadden we er wel een tijdje moeten staan wachten. Toen wij aan het einde waren namelijk, draaide de safety car weer om en mocht de andere kant 12 km achter m aanrijden. Je zal de hele dag niks anders doen dan dezelfde 12 km steeds op en neer rijden met een stoet auto's achter je aan...
Onze activiteit voor vandaag bestond uit een rondje lopen door het Joffre Lakes Provincial Park, een verborgen pareltje op een half uur rijden van Pemberton. Vrijwel nergens in Canada zijn gletsjermeren zó toegankelijk als in Joffre Lakes Provincial Park. Vanaf de parkeerplaats is het slechts 5 minuten lopen naar Lower Joffre Lake. Dat meer is al heel mooi, maar voor nog mooiere uitzichten op ruige pieken, ijsvelden en ruisende beken moesten we toch doorlopen naar Middle en Upper Joffre Lake. De wandeling naar Upper Joffre Lake bedraagt 5 km (one-way), met een hoogteverschil van zo'n 400 meter. Je staat daar aan de voet van de Matier Glacier, voor een turkooizen bergmeer, met uitzicht op de imposante Joffre Peak van 2721 meter hoogte.
De beentjes hadden een paar daagjes relatieve rust gehad, dus we gingen het gewoon proberen. We hadden gedacht alle sneeuw inmiddels definitief achter ons gelaten te hebben, maar niets was minder waar. Het was een stevige klim met steile padjes, veel sneeuw, modder, stenen, trapjes en ijs. Dit viel best wel wat tegen, maar de aanhouder wint en uiteindelijk hebben we de top bereikt, met 2 prachtige meren als beloning.
Onderweg hebben we genoten van de uitzichten en hebben we bezoek gehad van verschillende vogels, chipmunks en zelfs een specht. Schitterend!
Over de hele tocht heen en terug hebben we ongeveer 4 uur gedaan dus toen we terug bij de camper kwamen hadden we weer wel trek. Na een snelle boterham hebben we onze weg over Duffy Lake Road vervolgt op weg naar Pemberton.
Omdat onze volgendecampground geen voorzieningen heeft moesten we eerst nog een sani-dump stop maken. Bij het info centrum hebben we de tanks geleegd en de vers water tank weer gevuld, waarna we door zijn gereden naar de campground, 2 km verderop.
Dit soort campings zijn niet heel erg duur te noemen, maar dat betekent dan dus ook dat je voorzieningen in verhouding staan. Nu hebben wij niet veel nodig, dus vinden het al snel goed. We hadden alleen zelf geen stookhout meer en dat konden we hier alleen voor 9 Canadese dollar (!) per bundeltje kopen en daar kun je niet heeeeel erg lang mee vooruit. Naar onze ervaring is dit in Alberta allemaal net iets beter geregeld, maar ach... het is niet anders.We zullen de BBQ toch ergens mee aan moeten maken, dus we hebben wat hout gekocht en een beetje aangevuld met wat we rond onze campsite konden vinden dat bruikbaar was.
Het waaide erg hard, maar uiteraard kregen we het vuur wel weer aan en hebben we er een lekker stukje varkenshaas opgegooid. Dit was mooi op tiijd klaar want daarna begon het harder te regenen.
Op deze campground waar we de komende 2 nachten staan en ook de campground van afgelopen nacht hebben breide geen douches beschikbaar. De douche in de camper is zo onhandig dat het net zo handig is om je haren gewoon onder de kraan van de wasbak te wassen en verder gewoon ouderwets met een washandje. Dat functioneert net zo goed en die douche komt over 2 dagen wel weer!