Icefield Parkway part I: net te laat...
Door: linda
Blijf op de hoogte en volg Linda
25 Mei 2017 | Canada, Wilcox
Vandaag vertrokken we weer rond 8.00 uur. Het weer was redelijk opgeklaard toen we vertrokken, maar onderweg hier en daar nog wel behoorlijk onverschillig. Maar dat mag de pret niet drukken!
Omdat we er gister niet meer aan toegekomen waren hebben we vanuit Banff eerst de Bow Valley Parkway genomen op weg naar Johnston Canyon.
De Bow Valley Parkway loopt parallel aan de Trans-Canada Highway tussen de plaatsen Banff en Lake Louise. Van maart tot in de laatste week van juni is deze weg 's avonds en 's nachts dicht om de wilde dieren de ruimte te geven. Hier hoopten wij dus onze eerste beer te spotten... maar helaas... geduld... we hebben de hele Parkway nog te gaan ;)
Onze eerste stop is Johnston Canyon. Een smalle kloof waar een onstuimige rivier met watervallen doorheen loopt. Door de kloof is een wandelpad aangelegd. Het is 1,2 km wandelen naar de Lower Falls (one way) en nog eens 1,2 km extra (one way) naar de Upper Falls. Dit zijn op zich geen grote afstanden, maar een groot deel van het smalle pad lag nog vol met natte sneeuw wat het lopen over het soms steile pad wat lastiger maakt. Nog voorbij de Upper Falls kun je de ink pots bezoeken. Ivm de sneeuw hebben wij dit niet gedaan. Het was wel maar goed dat we er op tijd waren, want na ons werd het steeds drukker zagen we toen we dezelfde weg terugliepen als dat we gekomen waren.
We vervolgden onze weg over het eerste deel van de Icefields Parkway. Deze voert van Lake Louise verder door het noordwestelijke deel van Banff National Park. Uiteindelijk loopt de Icefields Parkway naar de plaats Jasper in het noordelijker gelegen Jasper National Park, maar wij overnachten ergens halverwege, dus we hebben alle tijd om te genieten van de vele mooie uitzichten en druk te zoeken naar beren. Langs deze weg zijn tevens verschillende bezienswaardigheden waarvan wij er een groot deel bezocht hebben.
Onze eerste stops waren de uitzichtpunten bij Herbert Lake, toen Crowfeet Glacier, Bow Lake en uiteindelijk Peyto Lake. We hadden gelezen dat de ijsblauwe kleur van dit meer haast onecht aandoet en dat het zeker thuishoort in de top 3 van mooiste meren in de Canadese Rocky Mountains. Het uitzichtpunt op het meer zou via een kort, verhard wandelpad te bereiken zijn. Dit wilden wij uiteraard heel erg graag zien alleen was het kort, verharde wandelpad nog bedekt met een dik pak sneeuw wat de wandeling een stuk uitdagender maakte. Er was een smal padje van platgelopen sneeuw, maar uiteraard was dit vaak ook spekglad met flinke glijpartijen tot gevolg. Na een lange tocht en veel gelachen te hebben bereikten we het uitkijkpunt en het meer was werkelijk schitterend. Het was wederom nog grotendeels bevroren, maar er was ook een heel klein stukje ontdooid en daar kon je de speciale kleur van het meer al goed zien.
Onze volgende stop was Mistaya Canyon. Alweer een juweeltje. Mistaya Canyon is een smalle, diepe kloof waar een krachtige rivier (met waterval) doorheen stroomt. Via een brug is het spektakel van dichtbij te bekijken.
Toen we daar rondliepen sprak een Canadeesons aan en vroeg of we al een beer hadden gezien. Zij hadden er net een 10 minuten verderop langs de weg gezien en hij liet trots zn foto's zien. Wij rijden steeds expres vrij langzaam om zo goed mogelijk naar beren te kunnen zoeken en wellicht dat we juist daardoor deze kans hebben gemist... maar we hielden hoop!
We reden verder en net voorbij de Saskatchewan River crossing stonden een hoop auto's stil... onze eerste bearjam!! Helemaal enthousiast springen we de auto uit met onze camera en go pro in de hand... maar helaas... wederom nét te laat :( We hoorden dat ie vlak langs de weg liep, maar net de bossen in was verdwenen. Ons geduld wordt wel écht op de proef gesteld zeg...
Even zien we weer een hoop auto's stil staan, alleen deze keer is het voor een bighorn sheep. Het is geen beer, maar ook dit dier is machtig om te zien en wordt vaak op de gevoelige plaat vastgelegd.
Ons laatste viewpoint voor onze overnachtingsplek was de Bridal Veil Falls. Ook hier was weer een deel van bevroren, maar ook dat heeft wel iets om te zien. Zo'n klomp met ijs die aan de berg hangt te wachten tot het ontdooit.
We hadden vooraf gezien dat alle campgrounds halverwege de Icefields Parkway nog gesloten waren en pas vanaf 1 juni open zouden gaan. Maar op de parking van het Columbia Icefield Center mochte we al wel staan om te overnachten. Niet ideaal, maar zo konden we wel 2 dagen over deze weg doen zonder op en neer te hoeven blijven rijden.
Vanaf het Columbia Icefield Center kun je aan boord van de Ice Explorer, een voertuig dat over ijs en sneeuw kan rijden en daarmee kun je een tocht maken over het uitgestrekte ijsveld van de Athabasca-gletsjer. Deze onderneming is wel aardig aan de prijs en wij hebben de afgelopen dagen al wel genoeg sneeuw en ijs gezien, dus deze tour laten we aan ons voorbij gaan.
Ook al is het maar esn parkeerplaats waar we staan, de uitzichten zijn prachtig. We zijn erg moe van de drukke dag, dus we eten wat en na nog heel eventjes gezeten te hebben gaan we vroeg naar bed. Het is nog licht, maar morgen willen we weer op tijd vertrekken in de hoop dan eindelijk onze eerste beer te kunnen zien.
Omdat we er gister niet meer aan toegekomen waren hebben we vanuit Banff eerst de Bow Valley Parkway genomen op weg naar Johnston Canyon.
De Bow Valley Parkway loopt parallel aan de Trans-Canada Highway tussen de plaatsen Banff en Lake Louise. Van maart tot in de laatste week van juni is deze weg 's avonds en 's nachts dicht om de wilde dieren de ruimte te geven. Hier hoopten wij dus onze eerste beer te spotten... maar helaas... geduld... we hebben de hele Parkway nog te gaan ;)
Onze eerste stop is Johnston Canyon. Een smalle kloof waar een onstuimige rivier met watervallen doorheen loopt. Door de kloof is een wandelpad aangelegd. Het is 1,2 km wandelen naar de Lower Falls (one way) en nog eens 1,2 km extra (one way) naar de Upper Falls. Dit zijn op zich geen grote afstanden, maar een groot deel van het smalle pad lag nog vol met natte sneeuw wat het lopen over het soms steile pad wat lastiger maakt. Nog voorbij de Upper Falls kun je de ink pots bezoeken. Ivm de sneeuw hebben wij dit niet gedaan. Het was wel maar goed dat we er op tijd waren, want na ons werd het steeds drukker zagen we toen we dezelfde weg terugliepen als dat we gekomen waren.
We vervolgden onze weg over het eerste deel van de Icefields Parkway. Deze voert van Lake Louise verder door het noordwestelijke deel van Banff National Park. Uiteindelijk loopt de Icefields Parkway naar de plaats Jasper in het noordelijker gelegen Jasper National Park, maar wij overnachten ergens halverwege, dus we hebben alle tijd om te genieten van de vele mooie uitzichten en druk te zoeken naar beren. Langs deze weg zijn tevens verschillende bezienswaardigheden waarvan wij er een groot deel bezocht hebben.
Onze eerste stops waren de uitzichtpunten bij Herbert Lake, toen Crowfeet Glacier, Bow Lake en uiteindelijk Peyto Lake. We hadden gelezen dat de ijsblauwe kleur van dit meer haast onecht aandoet en dat het zeker thuishoort in de top 3 van mooiste meren in de Canadese Rocky Mountains. Het uitzichtpunt op het meer zou via een kort, verhard wandelpad te bereiken zijn. Dit wilden wij uiteraard heel erg graag zien alleen was het kort, verharde wandelpad nog bedekt met een dik pak sneeuw wat de wandeling een stuk uitdagender maakte. Er was een smal padje van platgelopen sneeuw, maar uiteraard was dit vaak ook spekglad met flinke glijpartijen tot gevolg. Na een lange tocht en veel gelachen te hebben bereikten we het uitkijkpunt en het meer was werkelijk schitterend. Het was wederom nog grotendeels bevroren, maar er was ook een heel klein stukje ontdooid en daar kon je de speciale kleur van het meer al goed zien.
Onze volgende stop was Mistaya Canyon. Alweer een juweeltje. Mistaya Canyon is een smalle, diepe kloof waar een krachtige rivier (met waterval) doorheen stroomt. Via een brug is het spektakel van dichtbij te bekijken.
Toen we daar rondliepen sprak een Canadeesons aan en vroeg of we al een beer hadden gezien. Zij hadden er net een 10 minuten verderop langs de weg gezien en hij liet trots zn foto's zien. Wij rijden steeds expres vrij langzaam om zo goed mogelijk naar beren te kunnen zoeken en wellicht dat we juist daardoor deze kans hebben gemist... maar we hielden hoop!
We reden verder en net voorbij de Saskatchewan River crossing stonden een hoop auto's stil... onze eerste bearjam!! Helemaal enthousiast springen we de auto uit met onze camera en go pro in de hand... maar helaas... wederom nét te laat :( We hoorden dat ie vlak langs de weg liep, maar net de bossen in was verdwenen. Ons geduld wordt wel écht op de proef gesteld zeg...
Even zien we weer een hoop auto's stil staan, alleen deze keer is het voor een bighorn sheep. Het is geen beer, maar ook dit dier is machtig om te zien en wordt vaak op de gevoelige plaat vastgelegd.
Ons laatste viewpoint voor onze overnachtingsplek was de Bridal Veil Falls. Ook hier was weer een deel van bevroren, maar ook dat heeft wel iets om te zien. Zo'n klomp met ijs die aan de berg hangt te wachten tot het ontdooit.
We hadden vooraf gezien dat alle campgrounds halverwege de Icefields Parkway nog gesloten waren en pas vanaf 1 juni open zouden gaan. Maar op de parking van het Columbia Icefield Center mochte we al wel staan om te overnachten. Niet ideaal, maar zo konden we wel 2 dagen over deze weg doen zonder op en neer te hoeven blijven rijden.
Vanaf het Columbia Icefield Center kun je aan boord van de Ice Explorer, een voertuig dat over ijs en sneeuw kan rijden en daarmee kun je een tocht maken over het uitgestrekte ijsveld van de Athabasca-gletsjer. Deze onderneming is wel aardig aan de prijs en wij hebben de afgelopen dagen al wel genoeg sneeuw en ijs gezien, dus deze tour laten we aan ons voorbij gaan.
Ook al is het maar esn parkeerplaats waar we staan, de uitzichten zijn prachtig. We zijn erg moe van de drukke dag, dus we eten wat en na nog heel eventjes gezeten te hebben gaan we vroeg naar bed. Het is nog licht, maar morgen willen we weer op tijd vertrekken in de hoop dan eindelijk onze eerste beer te kunnen zien.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
