Gevaar op de weg

Eindelijk hebben we afgelopen nacht allebei weer een keer heerlijk geslapen. Dat is mooi, want we konden het beide goed gebruiken.
Ondanks dat we een redelijk lange rit voor de boeg hadden zijn we op t gemak opgestart en uiteindelijk iets voor 8 vertrokken.
Toen we net weggereden waren rende er alweer een hertje over de weg, maar deze verdween al snel de bosjes in.
Onze eerste stop op weg naar beneden over de WellsGray parkweg waren de Helmcken Falls. De meeste mensen vinden Helmcken Falls de mooiste van alle watervallen in het park. De waterval is met zn 141 meter hoogte de 4e grootste waterval van Canada. Het water dondert de diepte in over een vulkanische klif.
Vanaf hier begon ook weer het geasfalteerde gedeelte van de weg en Cedric vond dat ik toch ook eens moest proberen om te rijden in de camper. Tot nu toe had ik het steeds uitgesteld en vond ik het wel prima om lekker als bijrijder wat foto's te maken onderweg of te vertellen over de bezienswaardigheden. Zoals de meeste mensen weten ben ik niet zo'n held in vreemde voertuigen en al zeker niet op hellingen. Ik moet zeggen dat het hele rijden me tot nu toe heel erg meegevallen was en nadat Cecric me had uitgelegd hoe de automaat werkt ben ik toch maar achter het stuur gekropen. Uiteindelijk is onze camper in vergelijking met wat je hier nog meer op de weg ziet rijden maar een dinky toy en zo vroeg was het nog niet zo druk op deze weg ;) Ook het zelf rijden viel me erg mee, maar de rest van de vakantie kruip ik toch gewoon lekker op de bijrijders stoel.
Onze 2e stop waren de Dawson Falls. De waterval is 20 meter hoog en maar liefst 9 meter breed, wat hem de bijnaam "Little Niagara Falls" geeft.
Het was maar 10 minuutjes lopen vanaf de parkkerplaats, maar we hebben snel wat foto's geschoten en zijn snel weer terug gegaan want hier zaten wel zoveel muggen dat we wel een halve liter bloed verloren zijn onderweg denk ik! (Ik overdrijf graag ;))
Als laatste bezochten we nog de Spahats Creek Falls. Hier klatert het water ongeveer 75 meter over kliffen naar beneden. De Spahats Creek heeft op deze manier een 122 meter diepe canyon in het lavagesteente gesleten. Bij het bijbehorende uitzichtpunt hadden we een weids uitzicht over de Clearwater Valley.
Toen we weer in Clearwater waren aangekomen hebben we nog wat laatste boodschapjes gedaan, de tank volgegooid en zijn we aan de rit richting Cache Creek begonnen, via Kamloops. We hadden hier nog geen camping gereserveerd en hebben uiteindelijk ook besloten om dat niet te doen en maar te kijken waar we zouden stoppen.
Wat ons meteen opviel is dat het landschap alweer ontzettend veranderde. Wij vinden dat een beetje ten spijt, maar uiteindelijk heeft ieder landschap zn charme. Cache Creek beleefde haar bloeitijd tijdens de goudkoorts in de negentiende eeuw. Het was een handelspost waar goudzoekers overnachtten en pelshandelaren zich verzamelden. Nu trekken vooral de prachtige omgeving en het gunstige klimaat veel bezoekers. Het gunstige klimaat is ons wat wat minder gegund. De lucht is erg dreigend en af en toe valt er wat nat uit.
De campings die we in eerste instantie in Nederland hadden opgeschreven als alternatieven zagen er zo op t eerste gezicht vanaf de weg niet meteen heel gezellig uit, dus besloten we om door te rijden naar de provinciale camping in Marble Canyon Provincial Park.
Dit park ligt in een breed kalkstenen ravijn. Er zijn 3 meren:Crown Lake (met zandstrand), Turquoise Lake (met een mooie waterval) en Pavilion Lake. In Pavilion Lake bevinden zich zeldzame koraalachtige opeenhopingen van afzettingsgesteente. Enkele hiervan zijn 4 meter hoog en wel 11.000 jaar oud.
De campground ligt aan 1 van de meren, maar ik ben er nog niet achter welk meer dit is. Het is iet de mooiste campground die we hebben gehad, maar het is halverwege de middag, er is plaats en de volgende campground ligt iets van 2 uur verderop. We besloten dus maar gewoon om hier te gaan staan en morgen weer verder te rijden. Een nadeel is dat er hier geen stookhout is en het stookhout dat we nog hadden was op. Er lagen wel wat stukken hout, maar dat was nog erg vers... Uiteraard is het Cedric toch gelukt om ook hier weer een fikkie van te stoken voor weer een avond BBQ. Van al dat hakken had ie t wel zo warm gekregen dat ie een duk heeft genomen in het koude meer om af te koelen ;)